προδιερεθίζω

Μ

ερεθίζω, διεγείρω προηγουμένως («εἰ μή τις ποιότης προδιερεθίσασα», Ακτουάρ. Ιωάνν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + διερεθίζω «ερεθίζω συνεχώς, παροξύνω»].